Вэрона, у якую я патрапіў 2 траўня, запомнілася агромністай колькасьцю тапалінага пуху
выдатна захаваным амфітэатрам
ну і яшчэ царквой далёка ад цэнтра.
Ну, праўда, там яшчэ была ўся рамантыка, і дом Джульеты, і дом Рамэо, і шалёны італійскі таксовец. Але фотак не захавалася.
Post a Comment